Als kersverse backpackers dachten we het begin van de reis in India makkelijk te maken door voor niet al te duur een chauffeur te nemen voor Rajasthan. Deze chauffer Ramez bleek alleen behoorlijk arrogant te zijn en ook constant met hoge snelheid in slaap te vallen achter het stuur. Wanneer je hem wakker maakte en zei dat hij in slaap was gevallen werd hij heel boos. Uiteindelijk draaide het uit op een flinke ruzie met een zwaar opgefokte indier en bibberende reis-groentjes.
Toen we het kleine weggetje bij Bromo in het donker opreden om de zonsopgang te zien, waarbij meerdere gammele jeeps elkaar inhalen om als eerste boven te zijn schoot de voorband onder de auto vandaag.
Toen mijn vriend in Kuching alleen savonds ging stappen, kwam hij niet meer thuis en had hij geen mobiel me. De volgende ochtend kwam hij binnen met een hersenschudding en groot verband op zijn voorhoofd. Een man had hem met een ijzeren staaf op zijn hoofd geslagen.
Toen we in India moedig van het fort naar het hostel liepen snachts hoorden we ineens heel hard gegrom vlak achter ons. Er stond een hond die echt op het punt stond ons te bespringen. Wel vaker wilde honden meegemaakt maar deze was echt zwaar agressief.
In Kakadu NP hebben we ook op het dak van de auto gestaan om te kijken of we wel of niet moesten vluchten voor de naderende brand. De wijze les is dat als lijkt brand nog zo ver, het is zo bij je.
In Cancun zaten we gezellig op het dakterasje van het hostel met een local te praten. Tot er witte pakketjes tevoorschijn kwamen waaruit hij begon te snuiven. Hij bleek uiteindelijk steeds agressiever en dwingender te worden dat hij geld nodig had. Hij was een coke-dealer en we wisten niet meer hoe van hem af te komen. Uiteindelijk besloten weg te gaan uit het hostel tot groot ongenoegen van meneer de dealer. Sommige mensen kunnen heel slim heel veel druk op je uitoefenen.
De terugreis van Kho Tao naar het vaste land hadden we de goedkoopste sleepernachtboot genomen. Als ik terugdenk aan die bootreis, wil ik nooit meer op een booit. Het weer was zeer zeer slecht en er sloegen constant golven over de rails van de tweede verdieping heen. Ik dacht echt dat we de kant niet zouden halen.
In Halong Bay waren we ergens op een eilandje blijven overnachten. De volgende dag gingen we met de boot terug. Alleen kon de boot niet tot de kant komen. En moesten we met 8 man op een vlot van 2 bij 2 meter!! inclusief bagage het stuk naar de boot overbruggen. Ik dacht nog van ze weten wel wat ze doen, ze doen dit vaker. Maar op een gegeven moment was het zeer moeilijk om nog evenwicht te houden (veel konden niet hurken) en de spullen droog te houden.
In Australië was ik aan het werk als straatverkoper van groene energie. Dit was deze keer alleen niet in een stad maar on the country side bij grote boerderijen en lopend! Veel waakhonden dus. Ik ben niet zo bang voor honden. De deur werdt vaak opengedaan en dan sprong er een grote lieve hond of gedomesticeerde dingo tegen je aan. Maar ik ben wel bang als ze hun tanden laten zien en achter je aankomen rennen en de oprijlaan tot het hek heel lang is en het twee rotweilers zijn. Daarna nooit meer als meisje alleen gaan werken in zo een omgeving haha.
De rotste ervaring was in Lagunas in de Amazone in Peru. We waren met een locale familie waar we verbleven de jungle in getrokken en zouden daar overnachten. Dat hield in dat we met onze slaapzak onder een gemaakt afdakje op een stromatje op de junglegrond lagen. Vlak naast de plek waar smiddags grote dodelijke tarantula's rondliepen. Ok geen probleem, ik was inmiddels wel zulke omstandigheden gewend maar niet als ik ziek ben. En dat werd ik flink. Ik voelde me tijdens het 3 uur klauteren tot onze plek al behoorlijk oververhit en rot. En toen bleek dat de 'gidsen' niet voldoende drinkwater mee hadden en onze voorraad was al op en we uit het bruine riviertje naast het kampje moesten drinken. Iedereen sliep terwijl ik de hele nacht zolang mogelijk probeerder uit te stellen om weer in mn uppie in een donkere jungle die slaapzak uit te klimmen en zo snel mogelijk met een zaklampje een plekje te vinden waar hopelijk geen dodelijke nachtbeesten op de loer lagen. Erg leuk erg ziek zijn in een jungle
Vervolgens worden we s nachts wakker van enorm kabaal en lichtflitsen, ik dacht nog zeker een ceremonie ergens, maar het hotel voor ons stond in lichttelaaie. Dus toch maar opgestaan en een paar uur op de brandweer gewacht. Gelukkig stond de wind goed en is er, behalve dat hotel, niks afgebrand. Vriendlief allemaal foto''s nemen, die de politie de volgende dag weer wilde hebben. Geen typische dag in Bali iig!
.
Gelukkig liep het met een sisser af.