Leven bij terugkomst

[Brasov]

Hoi allemaal,

Ik heb een vraag voor mensen die (een) lange reis/reizen achter de rug hebben.

Ik ben van plan om eind dit jaar na afronding van mijn studie voor ongeveer een jaar te vertrekken richting Azië zonder concreet plan. Het ideale moment voor mij omdat ik dan amper verplichtingen in Nederland heb. Naast het relaxte reizigersleventje en een aantal bestemmingen die ik altijd al heb willen zien, zoek ik in de reis ook wat levensinzichten/ontwikkeling die je niet snel zou vinden als je meteen zou gaan werken na je opleiding. Weet daarbij ook nog niet helemaal of ik wil werken in wat ik nu gestudeerd heb of misschien iets totaal anders.

Ervaringen van jullie? Kwam je terug als 'beter' mens met nieuwe inzichten/wist je beter wat je wilde? Of ging je in NL gewoon met gemak weer verder waar je mee bezig was? Of had je zo veel meegemaakt dat je nooit meer echt kon aarden in Nederland? (In die laatste categorie zitten veel mensen als je op dit onderwerp gaat zoeken op internet; lijkt me ook wel balen :p)

Heb trouwens verder een leuk leven hier in Holland hoor en wil zeker niet emigreren ofzo. Maar nu ik de kans heb om te reizen ben ik toch benieuwd wat zo'n reis met anderen deed. (Houd je verder niet in, ik ga sowieso;))

Alvast bedankt!
Daan

[Sandervh]

Denk dat ik als persoon wel iets veranderd ben. maar om nou te zeggen WOW ik ben een totaal ander mens? nee.. Zelf in het begin wel echt veeeeel last gehad van een thuiskom dip. Vrienden die je niet begrijpen + veel te enthousiast erover praten werkt niet echt. Gelukkig een goede vriendin van me die is wel van het reislustige leven dus die begreep het allemaal volkomen en kon ik mn ei bij kwijt. Maar mocht je zo iemand niet hebben kan ik begrijpen dat het toch wel lastig is om te aarden. Je maakt gewoon veel mee.

Voordeel was bij mij verder ook dat ik 5 dagen later al weer aan het werk was. Kom je wel weer meteen lekker in de dagelijkse sleur terecht. (die je toch eigenlijk helemaal aan het afzweren was op reis) Maar zonder knaken is het lastig leven. Dus kon dat goed relativeren + je gaat de kleine dingen hier waarderen die je hebt t.o.v. hoe je hebt gezien hoe sommige mensen in zuid oost azie leven.

Mocht je trouwens mensen echt blij maken. geef mensen uit je eigen een beweging wat geld waarvan je ziet dat ze echt straatarm zijn. Bedoel hiermee niet de bedelaars. Maar meer de mensen die op het strand lege flessen en blikjes verzamelen of als je ziet dat iemand buiten op de stoep de nacht gaat doorbrengen. Gaf telkens tot maximaal een 5$ en geef nou toe wat is dat voor ons als westerling. Maar lieg hierbij niet heb serieus huilende mensen van blijdschap voor me gehad. Deed me persoonlijk toch best wel goed. Dat ik voor even iemand dolgelukkig kon maken.

[Tikva]

Goede vragen zo op de vroege morgen. Ik zou niet zeggen dat ik terug kwam als een beter mens. De eerste paar maanden na onze lange reis was ik wel meer relaxt. Als je ook armoede hebt gezien of uren op een bus hebt gewacht dan maken kleine irritaties minder uit. Maar uiteindelijk val ik dan toch weer in de valkuil om me over van alles druk te maken. Net na een vakantie heb ik ook vaak weer een opleving en dan val ik weer terug in oude patronen. Dus een beter mens geworden door het reizen ik denk het niet.
Wel geeft reizen me ervaringen om uit te putten waar ik gelukkig van wordt. Stel ik vind iets eng dan kan ik mezelf oppepen met nog engere dingen die we op reis hebben gedaan. Of een rot stuk lopen dan denk ik gelukkig is het geen bulbule (een rot Nepalese berg). Ook het kijken naar reisfoto's en herinneren ophalen geeft veel plezier. Ik sta wel open voor andere mensen en cultureren maar ik denk eigenlijk dat dit voor het reizen ook al zo was omdat dit in mijn opvoeding zat.
Weten wat je wil na het reizen. Nee dat zeker niet ik wilde vooral nog meer reizen. Ik geloof dat er maar een heel klein percentage mensen is dat op reis opeens er achter komt wat hun levensdoel is.

Je moet zeker gaan reizen en het vooral zien als een geweldige tijd. Als je hulp zoekt bij persoonlijke ontwikkeling en doelen stellen kan je het geld beter investeren in een loopbaancoach o.i.d.

[ubiytsa]

Geld investeren in een 'loopbaancoach' lijkt mij niet verstandig. De meeste studenten zijn er mee doodgegooid en een gezond mens kan volgens mij beter zelf nadenken over het leven. Ik denk dan ook dat een lange reis bij uitstek een fantastische mogelijkheid geeft om daar over na te denken en tegelijkertijd de wereld weer iets beter te leren begrijpen.

[Travelator]

Deels eens met Ubi, deels met Tikva...
Ik denk dat veel mensen (te) hoge verwachtingen hebben van zo'n reis. Als je erop rekent dat je "jezelf gaat ontdekken" door op reis te gaan, zou je wel eens van een koude kermis kunnen thuiskomen...
Gewoon lekker genieten en de boel op z'n beloop laten : )
Het leven wijst je vanzelf de weg, of dat nu op reis is of thuis...

[zaratoestra]

Je wordt geen ander mens van zo'n reis. Eenmaal thuis draaien 99% van de mensen gewoon weer mee in het dagelijkse leven.
Wat wij nu wel doen is nu gewoon meer buiten proberen zijn en profiteren van het 'goede' weer hier in Belgie. Als het relatief droog is gaan wij gewoon wandelen. In de zomer eten we meer buiten.
Dat proberen we wel te doen aangezien het buitenleven en wandelen, fietsen een van de dingen is die ik het leukste vond aan reizen.
Ik was ook zeer blij eenmaal terug naar 1 jaar reizen dat ik opnieuw kon gaan werken. Weliswaar in een andere job. Maar die vreugde duurde maar enkele maanden. uiteindelijk is het ook weer gewoon werk, thuiskomen, vrienden bezoeken, vrienden uitnodigen, werken, slapen, poetsen. Doch probeer ik nog steeds te genieten van de kleine dingen en dat lukt me beter dan vroeger
Het reizen heeft ons wel te pakken gekregen waardoor we nu binnen 5 weken opnieuw voor 9 maanden gaan reizen. In Belgie proberen we zo min mogelijk geld uit te geven aan cafe,restaurant,kledij,.... en proberen zoveel mogelijk te sparen.
Ik denk dat we er nooit vanaf zullen komen. Gelukkig begrijpen mijn ouders het nu en onze vrienden vinden het ook maar 'normaal' dat we dit doen. Uiteindelijk zijn er heel weinig mensen die zullen begrijpen hoe je je voelt na zo'n lange reis; Wij proberen dit te delen met enkele vrienden van ons die dit ook deden, wonen praatavonden 'lang op reis' mee (Belgie), spreken af met mensen die e op reis ontmoet hebben, bezoeken hun doorheen Europa en zij ons,....
Eennmaal ik het werk in Belgie weer als 'moeten' beschouwde - duurde slechts enkele weken- kreeg ik mijn dipje. Ik miste het reizen en er was niemand die me begreep. Hier moet je gewoon doorheen want ofwel scheidt je je af van de maatschappij en ga je baantjes doen om opnieuw zo goedkoop mogelijk te reizen, probeer je ergens in een klein zelfgebouwd huisje ecologisch te leven,.... ofwel probeer je zo goed en zo kwaad mogelijk een beetje binnen de lijnen te kleuren en voor de rest je eigen zin te doen!
Wat Sander zegt ivm iets schenken op reis: dit deden wij vaak ook. We nodigden mensen uit om met ons mee te eten, kochten levensmiddelen voor hen, kochten kippen,...
Onlangs hebben we voor de jongen die we kippen kochten en vervolgens een kippenhuis bouwden geld gestort om varkens te kopen. Het is leuk om te zien hoe hij zijn leven nu beter georganiseerd krijgt.
Als we bv. een broodje kochten om een daguitstap met de tuktuk te maken kochten we voor de chauffeur ook een broodje. Als we ergens stoppen om te drinken kopen we ook een drankje voor tuktuk driver.
Als we ergens eten en kindjes verkopen postkaarten ofzo nodigen we ze uit om met ons mee te eten.
Of in Zuid-Amerika kochten we een gebraden kip voor een dametje die armbandjes wilde verkopen aan ons.
Ik heb nog steeds spijt dat ik mijn paraplu niet aan een kind gegeven heb in Laos op het platteland.

[Sandervh]

Ik heb nog steeds spijt dat ik mijn paraplu niet aan een kind gegeven heb in Laos op het platteland.

Haha, zeker was op dat moment je paraplu net iets te kostbaar voor je? En nu achteraf denk je vast hoezo was die zo kostbaar, voor een knaak had ik een nieuwe gehad. Heel herkenbaar dit. Moet nu oppassen dat ik niet weer een her-thuiskomdip krijg

Owja betreft werk: zelf ook geen enorme inzichten daarin gekregen. Wel had ik mezelf beloofd in vietnam om een motorrijbewijs + motor nemen. Dat was een beetje mijn doel na men reis geworden. En intussen gelukt

[Brasov]

Dank voor de reacties!

Bedankt voor de tips over het geven aan arme mensen Goed dat jullie dit doen.

Verder ben ik niet zo dat ik 'op zoek naar mezelf' ga ofzo. Ben daar veel te nuchter voor. Wil gewoon een mooie reis maken. Maar goed om te lezen dat niet iedereen bij terugkomst totaal niet meer kan aarden in Nederland.

Verder over tot inzichten komen van wat je verder met je leven wil: Daar ga ik niet actief naar op zoek of zo in het buitenland, maar ik dacht, wie weet kom ik wat tegen. Ik heb studiegenoten die echt een passie hebben voor wat ze doen; het zou fijn zijn om zoiets te vinden in het leven en daar je geld mee te kunnen verdienen, maar denk dat ik, zoals jullie al aangaven, vooral werk om geld te verdienen.

[zaratoestra]

Misschien ben ik wel vooral pessimistisch wat mijn carriere betreft.
Ik probeer mijn werk altijd zo graag mogelijk te doen. Soms werkt dit goed, soms minder.
Het is afhankelijk van baan tot baan. Maar ik denk dat de droomjob voor mij niet echt bestaat, aangezien ik het totaal niet leuk vind om iets te MOETEN.
Sparen om te reizen en om een appeltje voor de dorst voor later te hebben.

[Sandervh]

Zolang je maar een beetje plezier in het werk hebt is het naar mijn inziens goed. Ga niet met tegen zin naar men werk. Dat is volgens mij het allerbelangrijkste bij werk.

[Kir87]

Gisteren geruggekomen van een reis van ongeveer 6 maanden in azie en ik vind het tot nu toe maar helemaal niets!
Natuurlijk leuk om mensen weer terug te zien, maar ik zou niets liever willen dan teruggaan!
Nu nog lastig om te zeggen of er iets veranderd is.. We gaan het zien

[LaosFan]

Ik ben niet op reis omdat ik in Laos woon. Maar ik weet nu al dat ik in Nederland een heel raar gevoel zal hebben. Aan de ene kant wil ik daar wel weer wat gaan doen, aan de andere kant helemaal niet. Ik heb een Laotiaanse vriendin en we gaan trouwen, dus dat gaat dingen ook veranderen en brengt meer verantwoordelijkheid mee, aangezien zij nog nooit buiten Laos geweest is en uit een klein dorp komt hier (ze spreekt wel Engels omdat ze lerares Engels is op een middelbare school).

Van voorgaande keren weet ik dat het leven na een tijdje gewoon weer door zal gaan, maar toch verander je een beetje (ik in ieder geval).

[zaratoestra]

@Laosfan, als jullie gaan trouwen dan is het vast wel heel 'heftig'. Sowieso liggen die dingen daar anders en moet je waarschijnlijk ook wat rekening houden met familie en tradities he. Alvast veel succes met het verdere verloop van jullie leven.

[LaosFan]

Zara: dank je. Het zal dan zeker heftig zijn. Zeker voor haar. Ze is niet de meest 'sterke' vrouw en zal dus ondersteuning nodig hebben. Die zal ik haar zeker geven en dat is ook normaal. Komende periode zal niet makkelijk zijn met al het papierwerk voor de boeg. En dan is het niet ook heel erg heet aan het worden, wat dingen nog wat lastiger maakt soms. Maar we moeten er gewoon voor gaan.

[Yvonnetje]

Net zoals Laosfan woon ik niet in Nederland. Ik woon nu al (bijna) 4 jaar in China. Soms hebben we het er wel over om terug naar Nederland te gaan, maar ik kan me daar bijna geen voorstelling van maken! Ik ben hier helemaal (nou ja, bijna) gewend. Het zal echt een heel grote omschakeling zijn.

Voorlopig hoef ik er nog niet aan te denken. We blijven in elk geval nog tot begin '15 in China.