Lange reis zonder vriend/vriendin, hem/haar lange tij missen

[Bjorn123]

Al ongeveer 7 maanden plan ik mijn komende reis naar Azie van 14 weken, sinds 2 maanden heb ik een relatie met een meisje dat ik al een langere tijd ken. Uiteraard heb ik niet geplanned een vriendin te krijgen, maar natuurlijk ga ik mijn reis hier niet voor cancelen, en dit zou zei ook helemaal niet willen. Maar het word er niet makkelijker op. Natuurlijk, als het echt een goede relatie is houd het sowieso wel stand, en ik verwacht niet dat jullie echt tips kunnen geven ofzo (met een beetje gezond verstand kan je dat zelf ook wel bedenken) maar ik vroeg me af of jullie zelf ervariing hebben met het maken van zo'n lange reis terwijl je net in een relatie zit, en hoe jullie je hiermee hebben gered en hoe het is afgelopen.

Ik kijk er hierdoor toch wel iets minder naar uit moet ik zeggen

[zaratoestra]

Is natuurlijk niet gemakkelijk he.
Ik heb geen ervaring met zo'n lange tijd van mijn partner weg zijn. Wij zouden het zeker niet doen - maar wij zijn nu ook al 8 jaar samen en als we zonder elkaar op citytrip gaan vallen we elkaar na 4 dagen in de armen. Melig!!

Toen we nog maar enkele maanden samen waren is mijn man voor 3 weken op buitenlandse stage geweest. Das natuurlijk geen 14 weken he, maar het was voor beiden moeilijk. We misten elkaar verschrikkelijk.
Ik denk dat het voor u gemakkelijker zal/kan zijn dan voor uw vriendin. omdat jij steeds nieuwe indrukken zal opdoen, nieuwe mensen zal leren kennen elke dag is een nieuw avontuur.
Ik denk dat het belangrijk is dat jullie er met elkaar goed over praten en dat jullie de verwachtingen naar elkaar uitspreken.
Je kan ook mailen, skypen...
MIsschien is het wel een goed idee om geen vaste tijdstippen af te spreken om te skypen. Want dat is volgens mij alleen maar frustrerend.

Veel praten met elkaar is volgens mij de boodschap.
En misschien kan/wil je vriendin ook wel mee. Is dat geen optie?

[Tikva]

Toen ik al een tijd met mijn vriend had ben ik alleen 2 maanden naar Zuid-Amerika gegaan. Hij studeerde nog en wat betreft timing en geld was de keuze of alleen of niet gaan.

Ik ben het er mee eens dat het voor jou makkelijker is dan voor degene die thuis blijft. Jij maakt van alles mee en zit vol indrukken haar leven is leeg waar jij hoorde te zijn. Zorg dat je niet in de valkuil valt om elke dag constant te gaan zitten bellen en skypen met thuis. Ik denk dat dit nu nog wel lastiger is me wifi overal dan 10 jaar geleden. De eerste twee weken van mijn reis had ik elke dag contact maar daarna een stuk minder. Het kan ook makkelijk zijn als je het nog een beetje eng vind er alleen op uit te trekken om een internetafe in te duiken.

Wel goed om een aantal afspraken te maken. Beter twee keer per week ofzo echt tijd te hebben samen te kletsen. Waarschuw wel dat internet nou eenmaal eruit kan liggen. Geef aan als je reisdagen hebt of naar afgelegen gebieden gaat en verwacht geen contact te hebben. Stuur een kaartje of iets anders leuks op.

[Bjorn123]

Bedankt voor jullie reacties!

Dat het voor mij minder moeilijk zal zijn als voor haar weet ik inderdaad wel zeker ja. Dat is altijd het geval, tijdens een vakantie heb je meestal veel afleiding, helemaal tijdens zo'n reis! Ik ben dit jaar 9 weken weg geweest en had toen geen vriendin, heb ook niet echt iets gemist ofzo, alleen na 3 weken 1 momentje gehad dat ik thuis miste maar dat was het dan ook wel.

Het is vooral ook moeilijk omdat ik op het moment dat ik voor 3 maanden vertrek nog maar 4 maanden met haar zou gaan. Als het voorbestemd is komt alles wel goed zou je zeggen, maar je geen zorgen maken is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is voor mij ook nog maar de 2e keer dat ik echt dit gevoel heb, dus ben ook redelijk bang dat dit een heel ongelukkig moment is zeg maar.

Ze zit op dit moment voor een week in Egypte, maar dat is nog geen test te noemen in vergelijking met 14 weken. Heb haar wel eens vaker een week niet gezien vanwege tijdgebrek. Dat er goede afspraken gemaakt moeten worden is idd duidelijk, even goed praten.

Ik moet gewoon proberen te genieten van alle tijd die we nog hebben, en me niet zoveel zorgen (proberen te) maken. Misschien nog een weekendje weg voor die tijd ofzo.

Het kan ook makkelijk zijn als je het nog een beetje eng vind er alleen op uit te trekken om een internetafe in te duiken.

Ik snap niet helemaal wat je met deze zin bedoelt?

[Bjorn123]

Meegaan zal helaas niet lukken aangezien ze nog naar school gaat.

[Reismeis]

Toen ik op mijn 17e voor een jaar als exchange student naar Australië vertrok, had ik een jaar een relatie. Het was voor mij wel duidelijk dat ik 'gewoon' zou gaan, aangezien dit mijn ultieme droom was. Mijn (ex)vriend gaf destijds ook al vanaf het begin -oprecht!- aan dat ik gewoon moest gaan en dat gaf me ook het nodige vertrouwen. Bovendien was alles al betaald, en ik kan je vertellen dat dat zeker niet goedkoop was. Maar goed, makkelijk was het niet toen ik een vriendje moest achterlaten en je hebt het ook al gelezen, de relatie heeft uiteindelijk geen stand gehouden. Voor degene die weggaat is het inderdaad makkelijker en de tijd gaat veel sneller. Want, time flies when you're having fun! Jij bent degene die allerlei nieuwe dingen gaat ervaren, een nieuwe cultuur gaat beleven, nieuwe mensen zult ontmoeten.. Voor mensen die achter blijven gaat het leven gewoon door, in hetzelfde tempo. Jij hebt waarschijnlijk niet in de gaten dat je al een week geen contact hebt opgenomen, de achterblijvers zitten waarschijnlijk te wachten op bericht. Ik werd destijds 'verstikt' door mijn ex, hij zocht dagelijks contact, wat mij enorm hinderde in mijn doen en laten. Ik kon gewoon niet genieten en meedraaien in het dagelijkse leven. Want ik moest op dat tijdstip thuis zijn, omdat hij zou bellen. Na een tijdje heb ik gezegd dat het voor mij niet werkte, en dat we beter om de week/twee weken contact konden hebben. Ook dat bleek geen succes, hij vond dat moeilijk en zocht alsnog heel veel contact. Hij claimde me enorm en na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk de relatie verbroken..... Helaas geen positieve ervaring, maar ik moet er wel bij zeggen dat ik er nu absoluut geen spijt van heb, omdat ik met de liefste man ter wereld ben getrouwd Ik heb er destijds trouwens voor gekozen om hem niet mee te nemen naar Schiphol om mij uit te zwaaien, wij hebben de dag voor mijn vertrek afscheid genomen.
Maak hele goede afspraken met elkaar, spreek af wanneer jullie contact met elkaar opnemen (indien mogelijk). Zeg tegen je vriendin dat ook zij veel leuke dingen moet gaan ondernemen. Lekker met vriendinnen op stap, dagje shoppen, filmavondjes, veel sporten, etc. Dan gaat de tijd voor haar ook wat sneller en heeft ze wat afleiding. En voor jou is maar 1 ding belangrijk: Genieten! Je bent hier al zo lang mee bezig, het zou toch zo zonde zijn als je daar straks bent en je hebt er geen tel van kunnen genieten...... Doen hoor!!

[Erik]

Ben het met bovenstaande reacties eens, dat achterblijven moeilijker is dan gaan. Ik ben zelf ook ooit zo'n achterblijver geweest . Dus zal mijn ervaringen van die kant delen.

Hoe erg je het iemand ook gunt om alleen op reis te gaan, lastig is het wel. Vaak merk je (ook wat ik van anderen gehoord heb) is dat het thuisfront vaak op een teken van leven / gesprek zit te wachten, terwijl de tijd zo snel gaat voor de persoon die op reis is dat je moet opletten dat je niet vergeet wat van je te laten horen.

Het is vooral ook moeilijk omdat ik op het moment dat ik voor 3 maanden vertrek nog maar 4 maanden met haar zou gaan. Als het voorbestemd is komt alles wel goed zou je zeggen, maar je geen zorgen maken is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is voor mij ook nog maar de 2e keer dat ik echt dit gevoel heb, dus ben ook redelijk bang dat dit een heel ongelukkig moment is zeg maar.

Drie lijkt kort, maar is lang genoeg om als persoon te veranderen. Zeker voor de persoon die op reis is. Wanneer je daarna elkaar weer zit moet je weer even een moment nemen om elkaar weer te leren kennen. Dat moment duurt langer dan je zou denken.

Wat volgens mij wel erg helpt is dat je echt probeert te kijken om (voor een deel) samen op reis te gaan. Al is het maar een aantal weken (vakantie). Je begrijpt elkaar dan beter, omdat je een deel van de reis dezelfde dingen meemaakt en dat deel samen kunt delen. De thuisblijver ziet ook beter hoe jij jouw reis beleefd en je kunt samen ergens naar toe leven. Je kunt dan als je terug bent ook gemakkelijker dingen met elkaar delen over je reis.

Veel relaties sneuvelen. Ik durf bijna te zeggen dat de meeste relaties sneuvelen. Dat is geen reden om niet (alleen) op reis te gaan, maar als je echt verder wilt kun je wel kijken of er ergens een middenweg is tussen jouw plannen en dat wat voor haar haalbaar is. Ook ben ik het er mee eens dat je duidelijke afspraken maakt. Maar die wel flexibel zijn. B.v. dat je probeert in het weekend te bellen, ipv een bepaalde dag. Ook dat als je weet dat dit niet kan dit aangeeft zodat de ander niet zit te wachten. Veel leuke dingen doen voor de thuisblijver helpt, maar aan de andere kant wordt je er ook continue mee geconfronteerd (want iedereen vraagt aan de thuisblijver hoe het met jou is).

[menasil]

Ik kan eigenlijk ook alleen van de andere kant redeneren. Alweer hele tijd terug ging mijn toenmalige vriend voor 3 maanden naar Amerika. Ik was toen 19. Op de dag dat hij terugkwam vertrok ik op een verplichte studiereis voor 10 dagen. Ophalen ging dus niet. Wij waren op het moment van vertrek 7 maanden bij elkaar. Ik wist al toen ik met hem ging, dat dit zijn plan was. In het begin was ik er helemaal niet blij mee, en was ik ook zo min mogelijk er mee bezig. Maar op een gegeven moment ging er een knop om, ben ik ook mee gaan kijken wat hij zoal ging doen en wilde doen.

Ik ben bewust niet meegegaan om hem af te zetten, ik wilde niet alleen zo'n lange vliegreis maken naar huis maken terwijl ik iemand achter liet. Was ook nog nooit ver weggeweest en zag dat niet zitten. Ik vond afscheid op Schiphol al zo verschrikkelijk. Wij hadden inderdaad 1x in de week bellen via Skype, verder kreeg ik uit elke plek een kaartje en wij waren wel bijna dagelijks in contact. Achteraf had dat laatste miss beter niet gemoeten, omdat je dan toch denk ik minder geniet op reis...Denk dat ik het nu ook niet zou willen omdat ik nu zelf wat ouder ben en weet hoe reizen kan zijn. Toen was ik nog nooit echt weggeweest anders dan op zomervakantie. Onze relatie heeft het goed overleefd. ik weet nog het moment dat mijn bus aankwam van mijn reis, ik niet wist hoe snel ik naar hem toe moest rennen. Achteraf was dat een prachtig filmmoment Ja, het was wel even gek weer bij elkaar te zijn, maar tegelijkertijd voelde het ook weer heel vertrouwd. Hij was wel iets veranderd, maar niet heel erg. Andersom was ik ook weer wat wijzer geworden denk ik. Uiteindelijk is de relatie wel stuk gegaan, maar dat was jaar later door hele andere redenen

[Metor]

Beide kanten meerdere malen meegemaakt. Zelfs met periodes van 5-6 maanden. Als je echt om elkaar geeft dan geef je ruimte zodat een ieder zijn dromen ook kan waarmaken. Al is dat niet altijd makkelijk. Nu al 14 jaar samen en het werkt nog steeds

[Globeskater]

Mijn relatie is door mijn reisplannen wel stuk gelopen, wij hadden 2 jaar toen ik voor 7 maanden naar Australië ging. Ik wilde graag gaan en wist dat als de relatie het zou overleven we sterk genoeg waren en anders was het toch niet voor de toekomst. Hij heeft het voor vertrek uiteindelijk uitgemaakt, gelukkig hebben zijn vrienden het wel uit zijn hoofd gepraat om het op schiphol uit te maken..

Tijdens mijn reis ook nog een jongen leren kennen, na een maand afscheid moeten nemen daarna nog wel geprobeerd samen verder te gaan, maar dat ging niet omdat hij op een plek zat waar geen elektriciteit of internet was.. en helemaal geen contact hebben na zo'n korte intense periode samen werkte echt niet..

Ik weet dus wel dat je duidelijk moet blijven en af en toe ook even echt tijd voor elkaar moet maken. Het zal vooral voor de thuisblijver niet makkelijk zijn, en geef haar ook de ruimte om zich daar soms rot over te voelen..

[Jenny]

Ik ben meerdere keren zonder partner op stap gegaan. De eerste keer heeft de relatie het overleefd (ging jaren later om andere redenen fout), de tweede keer ging het mis doordat ik op reis was.

Eerlijkheid is denk ik het belangrijkste in deze. En dan heb ik het niet over al dan niet vreemdgaan, maar eerlijk zijn in het algemeen. De eerste keer dat ik weg ging, ging ik op stage in Indonesie. Mijn toenmalige vriend stond achter me. Mijn internet was te slecht voor Skype (hallo, 2001! ), maar we belden eens per week/eens per twee weken. We probeerden ook wel te mailen, maar dat lukte niet altijd. Aan het eind van mijn stage is hij me op komen zoeken. Dat vond ik erg belangrijk: ik wilde graag laten zien wat ik had meegemaakt. Het delen van deze ervaring heeft er toe geleid dat we in Nederland de draaf makkelijker op konden pakken.

De tweede keer dat ik weg ging was eind 2005. De reis was gepland voordat ik in de relatie stapte, op het moment van vertrek waren we 10 maanden samen. Mijn toenmalige vriend zou me aan het begin en aan het eind van de reis vergezellen. Ergens tussen die twee periodes ging het mis... Hij wilde van dag tot dat weten waar ik was, en met wie. Ik werd helemaal gek van het verantwoording afleggen! Ik had geen zin meer om te mailen, want het was toch nooit goed. Misschien had ik eerlijker moeten zijn en TOEN over mijn twijfels moeten praten. Ik dacht dat het wel goed zou komen als ik hem weer zag. Hij kwam me opzoeken, en eigenlijk was de relatie toen vrij snel over. We hebben wel nog een tijd samen gereisd, wat niet altijd makkelijk was Eenmaal terug in NL kwamen de verwijten: ik wilde op reis, en doordat hij mee was gegaan had hij een paar weken onbetaald verlof moeten nemen en wat hij een bonus bij het bedrijf misgelopen. Ik zag dit niet aankomen, ik dacht dat hij écht meewilde...

Mijn vriend en ik gaan nu wel eens zonder elkaar op pad, maar maximaal 2-3 weken.

[Bjorn123]

Nogmaals bedankt voor jullie reacties en persoonlijke verhalen

Het is vooral ook moeilijk omdat ik op het moment dat ik voor 3 maanden vertrek nog maar 4 maanden met haar zou gaan. Als het voorbestemd is komt alles wel goed zou je zeggen, maar je geen zorgen maken is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is voor mij ook nog maar de 2e keer dat ik echt dit gevoel heb, dus ben ook redelijk bang dat dit een heel ongelukkig moment is zeg maar.

Drie lijkt kort, maar is lang genoeg om als persoon te veranderen. Zeker voor de persoon die op reis is. Wanneer je daarna elkaar weer zit moet je weer even een moment nemen om elkaar weer te leren kennen. Dat moment duurt langer dan je zou denken.

Wat volgens mij wel erg helpt is dat je echt probeert te kijken om (voor een deel) samen op reis te gaan. Al is het maar een aantal weken (vakantie). Je begrijpt elkaar dan beter, omdat je een deel van de reis dezelfde dingen meemaakt en dat deel samen kunt delen. De thuisblijver ziet ook beter hoe jij jouw reis beleefd en je kunt samen ergens naar toe leven. Je kunt dan als je terug bent ook gemakkelijker dingen met elkaar delen over je reis.
.

Wat dat betreft zal het in principe wel goed zitten, ze heeft een stuk meer gereisd dan mij, al dan wel met haar ouders (ze is 17 en ik 20) maar weet dus wat voor geweldige dingen je ziet en beleefd. Van kleins af aan is ze een aantal maanden per jaar in Indonesie geweest (Haar voorouders, ergens heel heel ver weg komen daar ook vandaan), verder heeft ze alle landen waar ik nu heen ga ook al bezocht voor langere tijd, en is van de zomer nadat ik er was voor een maand naar India geweest. Wat dat betreft zullen we dus bij terugkomst (en nu ook al) veel hebben om over te praten, dat scheelt al een hoop besef ik mij nu.

Waar ik mij de meeste zorgen om maak is dat het voor haar moeilijker zal zijn dan voor mij. Wegens persoonlijke "omstandigheden", verlatingsangst etc., om het zo maar even te noemen, is het voor haar extra moeilijk alleen te zijn. Het is geen type dat veel thuis zit, maar meer van hot naar her rent de hele dag dus dat zal ook wel voor wat afleiding zorgen iig. Ook heeft ze veel feestjes en festivals, waar ik mij vooral zorgen om maak, ivm haar verlatingsangst. Er is vrij weinig wat jullie, of ik zelf er aan kunnen doen natuurlijk. Maar het voelt al goed het even te kunnen delen met mensen die er ervaring mee hebben.

Héél misschien zou het mogelijk zijn 2 weken langs te komen in de Meivakantie, maar omdat ze het al zo druk heeft met school en gerelateerde dingen heeft ze waarschijnlijk geen tijd om dat geld bij elkaar te kunnen sparen.

Beide kanten meerdere malen meegemaakt. Zelfs met periodes van 5-6 maanden. Als je echt om elkaar geeft dan geef je ruimte zodat een ieder zijn dromen ook kan waarmaken. Al is dat niet altijd makkelijk. Nu al 14 jaar samen en het werkt nog steeds

Blij dat er ook positieve ervaringen zijn Ik weet wel dat mijn reis cancelen het laatste is wat ze wilt, ze gunt het me en weet hoe belangrijk het voor mij is. Maar het moeilijkste is waar ik het hier boven al over had natuurlijk..

[Sandervh]

Zelf ben ik vorig jaar december op reis gegaan voor 4,5 maand. Had al iets meer dan 2 jaar een relatie met een meid. Al boterde het niet helemaal altijd, maar we waren wel verliefd.

Zij was de eerste 3 weken mee gegaan naar thailand wat natuurlijk hartstikke leuk was, en ook bij het afscheid wel een paar tranen gelaten. Daarna zelf op reis gegaan, en ik ergerde me eerlijk gezegd al vrij snel aan de "druk" om haar ook gesprekken te gunnen. Even als voorbeeld. ik was in Laos met een leuke groep en had eigenlijk al een hele middag geskyped/gewhattsappt met der. toen wou die groep met zn allen uit eten en wou men vriendin perse blijven praten. "Aangezien ik die mensen toch nooit meer zou zien" resultaat, zat ik daar in mn eentje. En natuurlijk doet zo'n (naar mijn mening) geforceerd gesprek geen goed. Toen daarna was ik in vietnam, samen met 5 andere gasten op een brommer aan het rijden. Kan je verzekeren dit doet je relatie echt geen goed aangezien ik toen echt geen "tijd" voor der had. Wat ik wel weer in cambodja te horen kreeg en we flinke ruzie kregen. Na een tijdje toch weer bijgelegd. Hierbij nog bijna een vliegticket naar huis geboekt. Maar uiteindelijk niet gedaan. Hierna ben ik nog naar myanmar gegaan waarbij ik zon beetje van de internet bodem ben verdwenen door de weinige internet mogelijkheden. Dit deed wederom geen wonderen. Bij thuiskomst was het al aardig ongemakkelijk, zijn nog wel een weekendje samen naar een hotel geweest en hebben we het nog een week aangekeken. Maar toen besloten om onze relatie te stoppen. Zelf als persoon ook teveel veranderd en was niet eens echt meer blij als ik der zag.

Moreel van het verhaal: als het goed zit tussen jullie beiden is het echt wel te doen, zijn er al een paar kleine tekenen dat de relatie niet lekker loopt zou ik bijna willen zeggen om het van te voren uit te maken (achteraf gezien zelf geen spijt dat ik het niet had gedaan maar was toch ook wel leuk geweest als vrijgezel ^^)