Ben je van plan om binnenkort te vertrekken dan zit je goed met deze backpacker informatiesite. Vind hier het backpackers forum met de meeste gestelde vragen wat betreft voorbereidingen, tours en achtergrond informatie
Ik ben in Australie! Ondertussen al zo'n 3.5 week, maar het voelt veel en veel langer, eerder 3.5 maand ofzo. Maar goed, ondertussen weet ik het allemaal niet zo goed meer en zit ik erover te denken om misschien weer naar huis te gaan. Het was m'n bedoeling om een jaar te gaan, ben net klaar met m'n middelbare school, 18 jaar en ik voel me behoorlijk alleen. Ik begon met 4 dagen Sydney, daar een geweldig leuke meid ontmoet, maar ik moest weer door, want ik had een 9-daagse tour van Darwin naar Alice Springs geboekt. Nja dat is allemaal achter de rug en ik heb geweldig gave dingen gezien, echt super, alleen als je het niet met iemand kan delen, is het voor mijn gevoel toch heel anders. Ondertussen zit ik in Port Douglas en hier ga ik iets van 2 maanden werken. Maar het valt me allemaal een stuk zwaarder dan verwacht, ik mis thuis, ik mis m'n familie, m'n vrienden, m'n vriend.. Ik mis al die stomme kleine dingen van thuis en nu weet ik het niet zo goed meer. Dit is altijd m'n droom geweest en nu ben ik hier en nu lijkt het op sommige momenten eerder een nachtmerrie dan een droom..
Ik wil er echt het meeste van maken en niet opgeven, maar het valt me wel erg zwaar. Heeft er iemand tips?
Wat vervelend dat je je zo voelt! Heimwee kan erg overweldigend zijn. Het lijkt dan alles over te nemen. Reizen heeft natuurlijk veel positieve kanten maar ook negatieve kanten en dit is er een van voor jou. Soms zijn dingen niet wat je ervan verwacht had en is niet alles leuk de hele tijd. Maar dat contrast is ook juist wat reizen zo mooi maakt, het ene moment loopt het niet lekker maar dat wordt dan extra gecompenseerd met momenten waarop wel iets lukt of iets leuk/mooi is. En als je alleen reist zijn de contrasten alleen maar groter. Het mooie is dat je het gewoon gedaan hebt, je bent hier in dit mooie land en het is hoe dan ook een goede ervaring voor je zelfs als het niet goed gaat.
Zelf heb ik nooit heimwee in extreme mate gehad, maar wel heimwee naar Australie, ons "nieuwe" thuis, toen we op reis waren. Als het aan mij had gelegen was ik toen teruggegaan. Gelukkig heb ik een partner die niet zo emotioneel reageert en meer relativeert, daardoor bleven we waar we waren (China). En mijn mindere dagen gingen natuurlijk over en werden opgevolgd door goede, betere dagen. En nu kijk ik terug op China als een van mijn mooiste reiservaringen, zeker ook door die contrasten. Ik werd continue uit mijn 'comfort zone' gegooid door de extreme culturele verschillen en dat zorgde ervoor dat ik me regelmatig erg ongemakkelijk voelde, maar het was zo'n goede ervaring om me te realiseren dat het aan mijn verwachtingen lag en dat ik er daarom iets aan kon doen. Die momenten gaan altijd weer voorbij en mijn verwachtingen veranderden.
Misschien helpt het als je je realiseert dat je niet 'vast' zit in Australie omdat je hebt gezegd dat je een jaar weggaat, je hoeft hier niet te blijven. Jij hebt de keuze! Kijk gewoon hoe het gaat en als deze ervaring je zielsongelukkig maakt, dan kun je gewoon terug of iets anders gaan doen. Soms halen die gedachten al zoveel stress weg en geeft meer vrijheid in je hoofd zodat je dan weer leuke dingen om je heen kunt zien.
Probeer niet te snel te reageren op je emoties, want zoals je schrijft was dit je droom. Australie heeft heel veel kanten en je kunt ook ergens anders heen waar je je wel meer thuis voelt. Soms kost het tijd om je plekje te vinden. Er is op veel plaatsen werk te vinden. Misschien kun je die andere meid ergens ontmoeten zodat je die connectie weer voelt met iemand?
Veel sterkte!!
Travel is the only thing you buy that makes you richer!
Inderdaad vervelend en ik sluit me volledig aan bij Kims.
Ik reis ook (altijd) alleen (oa een jaar in Australie) en soms kun je je echt heel verloren voelen, dit gevoel ken ik maar al te goed.
Maar ik weet inmiddels uit ervaring dat het ook weer over gaat en ik vecht er niet meer tegen.
Meestal laat ik het even over me heen komen en sluit me dan een of twee dagen op, waarbij ik bv skype met mensen van thuis of me suf surf hier op het forum : )
Als ik me dan weer iets sterker voel, treed ik met nog ietwat wiebelige benen de wereld weer tegemoet en meestal is dat het moment waarop de leukste dingen gebeuren!
De keuze is uiteraard aan jou, maar als ik jou was zou ik nog heel even doorzetten.
Probeer je niet helemáál over te geven aan je gevoel, maar ga een beetje op zoek.
Plaats een oproepje hier op de site of in een paar hostels, op de plek waar je zit.
Als je twee maanden in port Douglas blijft, zul je vanzelf vrienden maken, wacht maar af!
En je kunt inderdaad ook altijd weg. Niet alleen weg uit Australië terug naar huis, maar ik doel meer op de plek waar je zit en je misschien verwacht had te blijven.
Als je het daar niet leuk vindt, kun je altijd elders op zoek gaan naar werk.
En er zijn zooooooooooooooveel backpackers in Australië, dat je zeker en vast een reismaatje moet kunnen vinden.
Geef nog niet op, hoor! Ik denk dat je daar de rest van je leven spijt van zult hebben...
Houd er overigens rekening mee dat wanneer je na twee maanden Port Douglas gaat verlaten, je mogelijk nog een keer door dat gevoel heen moet.
Ik heb dat bijna altijd als ik ergens langer geweest ben, maar er komen altijd weer nieuwe en mooie ervaringen voor in de plaats...
Geniet! Ik wens je het beste!
You take your prospects and your pickaxe and you trudge down to the stream,
and you bloody your hands digging for your dream... http://siem.aroundtheglobe.nl
Ik sluit me ook aan bij Kims (en bij Travelator) en ook ik zou kijken of je het nog wat langer kunt volhouden.Je bent tenslotte nu wel in Australië helemaal aan de andere kant van de wereld (vanuit Nederland gezien dan ). Mocht je nu naar huis gaan, hoe groot is de kans dat je dan nog ooit terug gaat?
Reiservaringen hangen veel samen met de mensen die je ontmoet. Zoals een van de dames al zegt zou je gewoon die leuke dame weer op kunnen zoeken en je eigen plan wat omgooien om weer even samen te reizen. Niet dat je op andere plekken geen leuke mensen tegen zal komen, maar misschien helpt het voor het gevoel!? Zorg ook dat je het contact met andere reizigers nu niet afstoot omdat je jezelf niet prettig voelt. Juist zij kunnen je reis weer een hele andere ervaring maken.
Door uit je comfort zone te komen en gesprekken met andere reizigers aan te gaan heb je in no-time weer een reismaatje. Samen kun je elkaar steunen.
Zorg ook dat je zoveel mogelijk bezig blijft zodat je eigenlijk geen tijd hebt om te piekeren. Leuke dingen gaan doen waar je ook je hoofd bij moet houden.
Uiteindelijk maakt de reis je sterker door wat je meemaak (denk ik).
Wat naar dat je je zo vervelend voelt! Ik heb het zelf ook een paar keer gehad toen ik op reis was, ik was 5 maaden weg en 26 jaar oud. Dus om te beginnen, wat vind ik jou ontzettend stoer zeg!!! 18 jaar en je gaat gewoon helemaal alleen dit enorme avontuur aan! Fantastisch!
Ik heb niet heel erg veel toe te voegen aan wat de vorige schrijvers hebben gezegd. Denk inderdaad dat je niet te overhaast een beslissing moet nemen, maar ik geloof ook niet dat je dat doet en daar hebben de anderen het ook al over gehad. Ik ben het eigenlijk eens met alles wat hiervoor gezegd is. Ga er op uit, ga wat leuks doen, je komt wel door dit gevoel heen (als komt het ook af en toe weer even terug)!
Wat ik fijn vond toen ik het had was er met mensen over praten. Dat doe je hier op het forum natuurlijk ook, maar misschien zijn er daar ook mensen waar je het goed mee kunt vinden en waar je het bij kwijt kan? In mijn geval trof ik het, ik ontmoette twee zussen uit Nederland, ze kwamen ook nog eens uit mijn regio en kenden zelfs mensen die ik ken. Ik vond het op dat moment heel fijn om even Nederlands te praten en het er met ze over te hebben.
Veel succes en plezier vooral, je zit toch maar mooi in Australië!
Dankjulliewel voor de ongelofelijk lieve reacties, ze geven me veel steun.
Misschien is Port Douglas inderdaad niet de plek voor mij en moet ik door naar een andere plek.
Ik ga binnenkort maar even een dagje het reef op en als ik niet binnen nja laten we zeggen ongeveer 2 weken een baantje vind, dan ga ik door naar een volgende plek. Hopelijk voel ik me daar iets beter.
Ik ga ook proberen wat meer afstand van thuis te nemen en dan vooral van m'n vriend. Dat wordt het allermoeilijkste, maar ik denk wel dat het nodig is om wat meer te kunnen genieten. Dat hoop ik tenminste.
We gaan zien wat de toekomst mij brengt
Nogmaals echt ongelofelijk bedankt, het heeft me erg geholpen!
Ook ik herken het gevoel wel een beetje hoor. Ik heb er met name last van als ik erg moe ben, maar omdat ik dat van mijzelf weet realiseer ik me ook altijd dat het weer over gaat. Ook is het altijd erg lastig om afscheid te nemen van mensen waar je super leuk mee hebt gereisd.
Wat mij altijd helpt is realiseren dat het gevoel weer over gaat en over dingen na denken en doen waar ik heel erg blij van word. Dit kan het bezoeken van een weeshuis zijn, maar ook gewoon lekker een leuke serie op mijn laptop kijken of even naar je vriend bellen.
Als de plaats waar je nu zit niet de jouwe is moet je lekker je spullen pakken en verder gaan. Heb je het gevoel dat je geld er te hard door heen gaat en dat je wel erg veel moet gaan werken, kijk dan of je naar Azie kunt gaan. Veel goedkoper en ook veel backpackers. Kom je op een nieuwe bestemming aan? Kijk dan in je LonelyPlanet welke accomodatie er aanbevolen wordt om mensen te ontmoeten en ga daar lekker in de lounge hangen. Er zijn zoveel opties, maar er is maar één iemand die kan bepalen wat jou gelukkig maakt en dat ben jij! Dat is het fijne van backpacken!
Ik weet niet of je met een smart phone reist, maar ik vind Viber een wereldse uitvinding. Het is een betere app dan Skype en heel veel mensen hebben tegenwoordig Viber. Het is de spraakversie van WhatsApp. Zodra je een WIFI verbinding hebt kunnen mensen je gratis bellen via hen mobiel. Gewoon heerlijk om even op het terras met je mobieltje naar huis, vriend en vriendinnen te kunnen bellen.
Have fun!
Groetjes Ilonka (vanuit Vietnam)
"Dromen zijn geen bedrog, die zijn er om te verwezenlijken!" ilonka.aroundtheglobe.nl
Brigit1 schreef:Dankjulliewel voor de ongelofelijk lieve reacties, ze geven me veel steun.
Misschien is Port Douglas inderdaad niet de plek voor mij en moet ik door naar een andere plek.
Ik ga binnenkort maar even een dagje het reef op en als ik niet binnen nja laten we zeggen ongeveer 2 weken een baantje vind, dan ga ik door naar een volgende plek. Hopelijk voel ik me daar iets beter.
Ik ga ook proberen wat meer afstand van thuis te nemen en dan vooral van m'n vriend. Dat wordt het allermoeilijkste, maar ik denk wel dat het nodig is om wat meer te kunnen genieten. Dat hoop ik tenminste.
We gaan zien wat de toekomst mij brengt
Nogmaals echt ongelofelijk bedankt, het heeft me erg geholpen!
Ik wens je veel sterkte en lief dat je nog even iets van je liet horen.
Hoop dat het een knaller gaat worden!
You take your prospects and your pickaxe and you trudge down to the stream,
and you bloody your hands digging for your dream... http://siem.aroundtheglobe.nl
Wat heerlijk dat je in Australië zit, maar wat jammer dat je je zo vervelend voelt!
Ik ben nu meerdere keren alleen langer weg geweest en heb wel eens dagen gehad dat ik liefste naar huis ging om iedereen ff een knuffel te geven! Gelukkig heb ik door reizen zoveel mooie dingen mee gemaakt dat toen ik uit Australië terug kwam, mijn vader huilend in de armen viel dat ik niet in Nederland wilde zijn
Je zou als je ergens langer verblijft ook kunnen kijken of je via de couchsurfing community mensen kunt leren kennen..Tijdens mijn eerste dagen in Sydney heb ik door couchsurfing ontzettend veel mensen leren kennen en die ben ik ook door heel Australië weer tegen gekomen wat natuurlijk super leuk is! Couchsurfing is niet alleen bij mensen slapen, maar er worden ook zeer geregeld leuke meetings georganiseerd of je schrijft een lokaal iemand een berichtje met de vraag of die het leuk zou vinden wat te gaan drinken.. dit kan ook door op de groep te posten om te kijken of er nog andere reizigers zijn die graag wat leuks willen doen
Ik moet ook zeggen dat ik tijdens mijn reis een Nederlands meisje in dezelfde situatie ben tegen gekomen. Zij was ook net 18, reisde ook alleen en had er ook jaren naar uit gekeken, zij heeft uiteindelijk haar wensenlijstje van dingen te zien uitgevoerd en is na 2 maanden ipv een jaar naar huis gegaan.. andersom kan ook hoor want ander meisje dat ik leerde kennen is ipv 2 maanden langer dan een jaar weggegaan!
Ik hoop dat jij snel kan genieten van het mooie avontuur en dat dit vervelende gevoel snel over gaat, als het helpt om hier of in een dagboek van je af te schrijven moet je dat ook zeker doen!
He joh, wat vervelend dat je je zo voelt. Ik heb niet veel toe te voegen bij alle eerdere reacties, maar ook ik zeg: probeer door te zetten! Ook ik heb me tijdens het reizen wel eens verloren en eenzaam gevoeld. Ook al waren er veel mensen om me heen en soms juist met al die mensen om je heen waar je mogelijk nét geen 'klik' mee hebt. Die eenzaamheid kon ook komen als je net een tour achter de rug had, of weer vertrok naar een andere plaats. Je moet dan immers weer opnieuw beginnen.
Bij mij hielp het wel heel erg om af en toe wat langer op een plaats te blijven en niet steeds nieuwe dingen te zien of nieuwe mensen te moeten ontmoeten. Bijvoorbeeld door een tijdje ergens te werken, maar dan moet het wel leuk werk zijn! Ik heb ook veel geWWOOFd: vrijwilligerswerk tegen kost en inwoning. Ik heb veel bij gezinnen gezeten en die konden me ontzettend thuis laten voelen. Ik had een taak binnen zo'n huishouden op een boerderij en met alle maaltijden at je samen met het gezin. Daarnaast had ik meestal een eigen kamer of een huisje tot mijn beschikking. Ik legde meteen al mijn kleren in een kast zodat ik even niet uit die rugzak hoefde te leven. Dat gaf meteen een 'thuis' gevoel. Ik vond het heel prettig om het reizen af te wisselen met deze ervaringen.
Ik wil je in elk geval heel, heel veel sterkte wensen!
Heimwee is inderdaad een kant van het reizen wat eigenlijk nooit ter sprake komt. Ik ben op mijn 17e voor een jaar naar Australië vertrokken. Niet als backpacker, maar als uitwisselingsstudent. Ik verbleef bij een gastgezin en ik ging daar gewoon naar school, ik had veel vrienden. Ondanks dat ik eigenlijk nooit echt alleen was en echt de tijd van mijn leven heb gehad, heb ik ook mijn heimweemomenten gehad. Heimwee overkomt je op de meest onmogelijke momenten.. Laat het over je heen komen en voel je tranen opkomen: laat ze lekker gaan. Ook ik had destijds een vriendje in Nederland, en wat vond ik dat vreselijk moeilijk.. Dat gevoel wat daarbij hoort is gewoon kaa uu tee! Het is al gezegd, maar echt, probeer het contact met het thuisfront te minimaliseren. Dat was, en is!, ook de tip die de organisatie aan iedere exchange student en de familie gaf. Vraag ook aan het thuisfront of ze zo weinig mogelijk contact met jou willen zoeken. Spreek af dat jullie een keer per week/twee weken/maand met elkaar skypen ofzo. Ik werd destijds iedere dag gebeld door mijn toenmalige vriendje, ik werd er helemaal gek van en heb al vrij snel de relatie verbroken (waar ik nu absoluut geen spijt van heb hoor hihi). In het begin belde ik om de twee, drie weken met mijn familie (geloof ik) en op een gegeven moment belde ik eens per maand. Dat moest ik zelfs op de kalender zetten, anders vergat ik het
Mijn tip: Zoek de lokale bevolking op, of andere backpackers. Dat is niet makkelijk, dat weet ik.. Maar echt meis, doe het voor jezelf, houd vol hoor! Je kunt het best! Probeer te genieten en de wereld weer met het positieve brilletje te zien: jouw vriendje, vrienden en familie willen ook dat je geniet en dat je goed in je vel zit. Voor hen gaat het dagelijks leventje gewoon door en dat gaat een heel stuk prettiger als ze weten dat jij het naar je zin hebt. Geloof me als ik zeg dat je, als je over een jaar weer in Nederland bent, heimwee naar Australië zult hebben
Ben je al in Cairns geweest? Ik kan je eventueel het telefoonnummer van een van mijn gastgezinnen geven (zij wonen in Cairns). Zij zijn echt fantastisch: ze luisteren naar je, je kunt heel goed met ze praten en ze zullen er alles aan doen om je te helpen. Of als je gewoon wat van je af wilt schrijven, mag je mij ook altijd een PB sturen, geen probleem! Zet 'm op meis!!
..take nothing but memories, leave nothing but footprints..
Awh allemaal echt zo erg bedankt voor de lieve reacties, ik voel me er echt een stuk beter door. Ook wetende dat ik niet alleen ben in dit gevoel en dat jullie het herkennen. Echt heel erg dankjulliewel!
Het gaat ondertussen voor m'n gevoel al een stuk beter. Ik heb een fiets, dus ik kan me wat makkelijker verplaatsen, ik heb een soort van werk en gisteravond heb ik iets gedronken met een jongen die ik tijdens m'n tour rond Alice Springs ontmoet heb en die toevallig hier in de buurt was. We hebben echt een hele leuke avond gehad en ik heb een leuk barretje ontdekt, waar ik nu wat vaker heen wil gaan en waar ik me ook goed voel om in m'n eentje heen te gaan. Phoe, gelukkig weer even wat positiviteit!
Echt allemaal heel erg bedankt, ik hoop dat dit gevoel een tijdje blijft!
Goed te horen dat het een stuk beter gaat!
Ik moest opeens denken aan twee songteksten over heimwee en weggaan. Ze stonden op een 'heimwee-cd' die we ooit met een stel vrienden hebben samengesteld voor iemand anders. De muziek moet je er zelf maar bij zoeken;-)
En soms helpt het gewoon om lekker even een potje te janken. En dan weer verder met de orde van de dag. Naar het strand, een leuk barretje opzoeken, met iemand gaan praten....succes!
HEIMWEE
Soms zit het in een liedje
Soms zit het in een geur
En ik had nog lopen denken
Het is al lang een dichte deur
Dit gevoel van verlangen en stil verdriet
Al zal ik hier blijven hangen
Ik weet het niet
Refr.
En de heimwee, is als een ondergrondse beek
Je ziet het niet, maar je hoort het water stromen
De heimwee, komt als een dief in de nacht
Onverwacht, in onze dromen
Ik kijk over de stad
Vanaf het hoogste gebouw
Zie de mensen
Maar 'k denk alleen aan hen van wie ik hou
Want hoe verder je van huis bent
Hoe beter je 't ziet
Al die stukjes van jezelf die je achter liet
Refr. 2x
Iedereen, draagt z'n huis mee in z'n hart, iedereen ...
WEGGAAN
Het zweet in z'n handen
Een brok in z'n keel
De grote dag was eindelijk daar
Dat z'n ouders konden huilen
Zag hij nu voor het eerst
Maar z'n vliegtuig dat stond al klaar
Waarom valt het weggaan
Ons vaak zo zwaar
˜t Is op zich zo'n eenvoudige stap
˜t Is de prijs die de ander betalen moet
Voor wat jij al lang besloten had...
Dat ze dit gevoel nu nog hebben kon
Veertig jaar en smoorverliefd
En ze hoorde hem schelden
Door de telefoon
Ze smeekte: Begrijp het alsjeblieft...
De motor ronkt, de verte lonkt
Recht zo die gaat
De vrijheid heeft sex-appeal
De wereld wacht, het leven lacht
Maar het afscheid slaat
Altijd weer de barsten in je ziel...
Ik kopieer hier een stuk wat ik in mijn reisblog heg gezet een tijdje geleden.
Ik ben nu bijna 2 jaar in Australie en bevalt me zo goed dat ik op het punt sta om mijn permanent residence aan te vragen. Heb een job wat me gaat sponsoren. Ik ben een chef en zit in Perth op het moment. Ik ga voor een regional sponsor visa dus ik krijg PR straight away..
Toch, het reizende leven heb ik ook gehad de laatste 2 jaar en lees maar hoe ik mijn gevoelens toen heb beschreven, dit stuk is van vorig jaar november:
Wie nu denkt dat ik in het afgelopen jaar alleen maar gefeest heb heeft het toch echt goed mis. Ik bedoel, tuurlijk heb ik veel gefeest en natuurlijk zijn er dagen geweest dat ik niet eens mijn bed uit kon komen van de kater, goon maakt meer kappot dan je denkt maar tis nu niet dat ik al 365 dagen dronken ben. Ook hier heb ik een leven met regelmaat moeten krijgen. Ook in Australie heb ik de kost moeten verdienen om mijn alcohol te kunnen blijven kopen. En de kost verdienen kun je goed in Australie, niet normaal zeg!! Moet wel zeggen dat mijn alcoholconsumptie ietwat is gestegen. Ik ga in dit verslag eigenlijk beschrijven hoe ik nu op dat afgelopen jaar terugkijk en wat voor een gevoel ik eraan over heb gehouden.
Reizen is niet alleen maar leuk, er zijn diepe dalen waar je doorheen moet en je zult het allemaal zelf moeten opknappen. Tis niet elke dag feest maar dat is in Nederland ook niet. Hier is het gras niet groener dan in Nederland. Ik bedoel eigenlijk te zeggen, ook hier is de maatschappij er op gericht dat er gewerkt moet worden. Wat me wel aanstaat van het reizende leven is dat je gewoon gaan en staan waar je wilt. Als je het ergens zat bent ga je gewoon weer. Je hoeft geen verantwoordelijk af te leggen tegen niemand, dat is het voordeel van alleen reizen. Maar alleen reizen kan ook wel eens saai zijn. Je zet in princiepe eigenlijk elke stap alleen. En natuurlijk leer je veel mensen kennen maar je weet dat het maar van korte duur is eigenlijk..
Toen ik vertrok op in november, en je hebt van iedereen afscheid genomen en daar sta je dan, op Schiphol, met een backpack, paspoort en een ticket. Dat is alles wat je heb voor de komende maanden. Maar er ging een gevoel door me heen wat onbeschrijflijk is eigenlijk. Dat gevoel van vrijheid, dat gevoel van, nu ben ik de baas en kan ik doen wat ik zelf wil. Ik besefte dat toen pas eigenlijk. Je hoeft ook met niemand meer rekening te houden en op dat moment wist ik het zeker, ik heb de goede keuze gemaakt. Ik had altijd al zoiets willen doen, een tijdje in het buitenland te reizen enwerken om de ervaring op te doen. Toch, er komen toch ook wel wat zenuwen bij kijken. Je besluit dat je gaat, je boekt je tickets, vraagt een visa aan, paspoort en allemaal die shit maar het dringt toch niet echt helemaal door. Het begon pas echt door te dringen toen ik in het vliegtuig zat en dan weet je, oke, er is no way back..
Toch, die zenuwen hebben me toch altijd wel een beetje achtervolgd. Elke nieuwe stap wat je zet in je reis blijft altijd toch wat lastig. Toen ik in Sydney was de eerste week ben je nog met die groep maar die valt uit mekaar en ik was werk gaan zoeken. Dan moet je opeens toch echt alleen verder. Dat is niet altijd even gemakkelijk geweest. Het werk wat ik in Sydney had beviel me niet zo goed en besloot dus om er mee op te houden en het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland te pakken. Zoals ik al zei, je hoeft geen rekening met anderen te houden maar eigenlijk houd ook niemand rekening met jou, je blijft jezelf verplaatsen en iedereen blijft dat doen. Er waren ook gewoon dagen bij dat je alleen was, dat je jezelf moest vermaken en toch is dat ook weer een leermoment en een ervaring. Je weet ook wel dat wanneer je op nieuwe plaats komt het altijd wel weer goed komt maar toch blijft het ff lastig. Soms was het ook best vermoeiend, weer nieuwe mensen en weer je best doen om sociaal contact te maken. Soms had je daar gewoon ook ff geen zin. Van de ene kant was het ook wel erg mooi, steeds weer nieuwe mensen leren kennen. Je leert mensen kennen van over de hele wereld en je bouwt toch wel een soort vriendenkring op.
Keuzes maken is soms ook best lastig. Niemand maakt een keuze voor je, nee, die maak je toch echt zelf en of het de juiste is weet je niet, wat je wel weet is dat je op dat moment dacht dat het de juiste keuze was. Heb ik dan verkeerde keuzes gemaakt? Ik denk het niet eigenlijk. Heb van wat ik heb gedaan tot nu toe nog nergens spijt van gehad. Ja, oke, soms als ik een kratje bier had gehaald en het was dezelfde avond al leeg dacht ik wel van, tsja, had ik er nu maar 2 gekocht...
). Mocht je nu naar huis gaan, hoe groot is de kans dat je dan nog ooit terug gaat?
